مختصری در باره عزیز الدین نسفی

نادر ابراهیمی سخنان عزیز الدین نسفی را شیرینیهای واقعا گوارا می داند

:کلامی از اورا بخوانید

بدان ای درویش

هر که عاشق نشد پاک نشد

و هر که پاک نشد، به پاکی نرسید

و هر که عاشق شد و عشق خود را آشکار گردانید، پلید بماند و پاک نشد

از جهت آنکه آن آتش که از راه چشم به دل وی رسیده بود از راه زبانش بیرون کرد

آن دل نیم سوخته در میان راه بماند

از آن دل، من بعد هیچ کاری نیاید نه کار دنیوی و نه کار عقبی و نه کار مولی

شيخ عبدالعزيز بن محمد نسفي (نخشبي) از مريدان شيخ سعدالدين حموي بود و قسمت عمده عمر خود را در خوارزم گذرانيد و سپس به بخارا عزيمت کرد و ساليان دراز در آن شهر مقیم بود. در سال 617 هجري پيش از رسيدن لشکر مغول به شهر بخارا آن شهر را ترک کرد و به سوي خراسان حرکت نمود. در بحرآباد خراسان بر سر تربت مراد و شيخ خود شيخ سعدالدين حمويه اقامت کرد و از آنجا به اصفهان و شيراز روي آورد. از آن مدت هر روز به موضعي و هر شب بجايي سکني گزيد و در هيچ جا قرار نگرفت تا سرانجام به ابرقو رسيد و در آنجا رحل اقامت افکند. سرانجام در همان شهر زندگي را بدرود گفت و در همانجا مدفون گرديد
نسفی را می توان از مهمترین افرادی دانست که در فلسفه اسلامی تأثیر گذار بوده اند. آثار او برای آشنایی با عرفان نظری بهترین مدخل است چرا که او با آرای حکما و عرفای پیش از خود آشنایی داشته و به زبان فارسی و ساده به نگارش آثارش پرداخته است. از آثار وی می توان به الانسان الکامل(=انسان کامل)، کشف الحقايق ، مقصد الاقصی ، منازل السائرين ،زبدة الحقايق ،سلوک مقامات، لوح محفوظ و عالم صغیر، وحدت وجود اشاره کرد. وی فيلسوف عارفی است که بيش از آنچه در سرزمين خود شناخته شده باشد ، در اروپا مشهور شده است
جالب است بدانید برخی از آثار وی به زبانهای دیگر ترجمه شده است و بسیاری از دانشگا ها و موسسات تحقیقاتی غربی به آثار وی پرداخته اند

متاسفانه آنگونه که شایسته این عارف بزرگ باشد به وی پرداخته نشده است

:مقبره این عارف بزرگ را محمد علی سپانلو چنین توصیف می کند

چارديواريِ دودآلود

شمع هاى نذرى

سنگچين گور

نورگير سقف

وزشِ نامحسوس(باد پنهان كوير)زير تفتيش سكوت

چوب كبريت

و خاكستر

وته سيگار

زرورق هاى لوله شده روى سكوها

بلبل صامت در گچبريِ محراب

سخنى ناشنوا

هفتصد ساله

و

<<بدان ای درویش>>