هیچوقت مخملباف و سروش را نمی بخشم

هیچگاه یادم نمی رود روزهائی را در اوائل انقلاب که همه سرمست پیروزی انقلاب بودند آقای مخملباف با تئاتر "حصار در حصار" چه حصاری دور خود تنیده بود و داشت برای خودش جا و مکانی در صحنه هنر انقلاب دست و پا می کرد . مخملباف چه بخواهد و چه نخواهد آب به آسیاب انحصار طلبان و وارثان بنا حق انقلاب ریخته است .او بعد ها با فیلم بایکوت و دو چشم نابینا ـکه به گمان من مصداق نابینائی فقط خودش بود و بس ـ و امثال این فیلمها کار های اولش را تکمیل کرد

اما در مورد سروش
بعد از به خاک و خون کشیدن دانشگاههای کشور تحت نام انقلاب فرهنگی یکی از کسانی بود که در پایه ریزی همه اخراجها و همه تهاجمها به استادان و دانشجویان نقش بسزائی داشت . به جرات می توانم بگویم تئوریسین همه تهاجمات عبدالکریم سروش بود .شبی نبود که تلویزیون جمهوری اسلامی سخنرانی از ایشان پخش نکند و ایشان هم اندیشه های کارل پوپر را به نام خودش به خورد خلق الله ندهد
حال این هر دو نفر هر چه هم متحول شده باشند گناهانشان از ذهن من پاک نمی شود که نمی شود
چه بسیار آدمهائی که سالهای سال صادقانه در راه به ثمر رسیدن یک انقلاب مردمی تلاش کرده بودند و با نیشهای قلم یا با چماقی که با تئوری اینها بلند شده بود و به سر شان خورد برای همیشه از هستی ساقط شدند
اینها را از این جهت نوشتم که امشب در اخبار ۲۰:۳۰ دیدم که بین محمد علی نجفی و عبدالکریم سروش در مورد اخراج استادان به بهانه انقلاب فرهنگی دعوا ی لفظی رخ داده و هریک گناه این کار را به گردن دیگری می اندازد
من از محمد علی نجفی طرفداری نمی کنم اما سروش را هم هیچوقت نمی بخشم
این را هم اضافه کنم که آنچه به نام انقلاب فرهنگی در ایران رخ داد در پی یک توطئه از پیش طراحی شده توسط ایادی" عالیجناب سرخپوش"در دانشگاه تبریز بود و کسانی که ایشان را در دانشگاه تبریز به گروگان گرفتند از ایادی خود ایشان بودند