کنسرت محمد رضا شجریان و گروه شهناز تابستان 87

دیشب رفته بودم کنسرت آقای شجریان و گروه شهناز .
دو سال است که در تابستان با شوقی کودکانه و با مشکلات فراوان بلیطی تهیه می کنم و به کنسرت استاد میروم تا دلی تازه کرده باشم .
امسال بعد از این کنسرت پشیمان شدم از زحماتی که برای تهیه ی بلیطش کشیدم .
اعضای کروه شهناز که رهبری آن را جناب درخشانی به عهده دارند همکی جوان اند و آنطور هم که شنیدم در موقع تمرین گروه رهبر محترم در خارج از کشور بودند و اعضای گروه خودشان تمرین می کردند !
حال می توان حدس زد که این کار چگونه کاری ست .
قوز باالا قوز قضیه ساز گوشخراش "قیچک باس " بود که که همان اول در پیش در آمد به صدا در آمد و پیش در آمد هایون را خراب کرد.
اگر کسی برای اولین بار بخواهد دستگاه "همایون " را بشنود باشنیدن این کار برای همیشه همایون را به فرا موشی می سپارد .
از همایون گلهای تازه شماره 100 تا این همایون تفاوت از زمین تا آسمان ست .
متاسفانه بعضی وقتها باشنین بعضی آثار موسیقیدانهای در حال حاضر فعال ایرانی به این نتیجه میرسم که نه تنها چیزی برای عرضه کردن ندارند بلکه اقتباس کنندگان خوبی هم نیستند . تصنیف " باد صبا " که در این کنسرت اجرا شد از جمله این آثار ست .
گلچین کردن ملودیهای زیبا از کارهای دیگران و کنارهم قرادادنشان بدون آن که پیوند درستی با هم پیدا کرده باشند از دیگر معایت این کنسرت بود که در سرتاسر کار به چشم می خورد .
تابه حل فقط خانم قشنگ کامکار بود که در ارکستر کامکارها صدای سازش را فقط خودش می شنید حال خانم مژگان شجریان هم عهده دار این نقش شده است .مضافا این که در طول اجرای برنامه بارها روسریش را درست می کرد و ساز نمی زد !
تا کی می توان شنونده ی مشتاق موسیقی ایرانی را با نام شجریان به کنسرت آورد ؟
تا کی آقای شجریان می تواند بخواند و خوب هم بخواند ؟
حضور موفق در صحنه ی آواز ایرانی همیشه در "خواندن " خلاصه نمی شود بدون شک راههای دیگری هم وجود دارد که استاد شجریان به آن واقف هستند و هر زمان یکی از آنها ست که هنرمند را در اوج نگه میدارد .